café-conversa "ser muller artista-creadora-mestra"= o acontecido

A proposta de encontro e conversa entre mulleres (e persoas interesadas no tema) sobre esta profesión(dimensión vital) que é ser artista, mais outro tanto para o ser mestra, xurde dunha necesidade de compartir experiencias, vivencias, dúbidas, ... un pouco o día a día dos nosos talleres ou espazos de traballo

A asistencia foi numerosa e diversa, contando con talleres e profesionais da cidade como o taller “Escola de Cerámica Terralume”, o proxecto educativo-artístico-transformador Ffotoeduca con Mariola Mourelo, o novo e interesante taller de artes Plano Pementa, a artista e educadora  Anxela Blanco, ... ceramistas, artesáns,restauradoras, fotógrafas, proxectos educativos para xs máis pequenas( Nai de Día), teatro, pintura, ... unha variada representación do territorio creativo da cidade, que tivemos oportunidade de coñecernos, falar, intercambiar ... e deixar aberta a posibilidade de novas interaccións.

A xuntanza foi moi motivadora porque compartimos experiencias e anécdotas do noso día a día ; decatándonos de que se repiten algunhas dinámicas tanto nas relacións co alumnado, ca cidade, entre nós ... así como a preocupación e relación entre a dimensión docente-educadora e o desenvolvemento da nosa carreira artística.

Entre todxs as participantes abordamos a dualidade do ensino das artes á par do desenvolvemento dunha labor creadora/artística, comentando a dificultade que pode significar compaxinar ámbalas dúas... pero xurdiu tamén a voz que nos instou a unha reflexión sobre o feito de ser artista e a maneira de ser mestra... pedindo a creación de novos paradigmas que non so aglutinen esta dualidade senón que xeren algo novo e rico que potencie os dous camiños.... quizás esa revisión sobre as maneiras en que enfrontamos como mulleres-artistas-mestras a nosa profesión poderíanos levar a un novo territorio de traballo e crecemento artístico e educativo aínda non cuberto....

Falamos tamén do término mansplaining: que entendemos como “un home explícache algo que ti coñeces moi ben, ou algo que incluso ti tes creado” e situacións nas que vivimos algo similar.... deuse o caso que case todas as mulleres presentes tivemos experiencias deste tipo, algunhas aínda non problematizadas como unha cuestión machista... ao poñerlle nome e concretala e definila fomos capaces de encontrala nas nosas experiencias profesionais, así como profes de adultos ... o mais potente/curioso foi vivila no mesmo contexto desta charla. A complicidade entre mulleres xurde entón; o sentido do humor e a paciencia... pero desta volta xurdiu o enmarcar o momento e poñer nome e forma a ese mansplainig, moitas veces inconsciente... pero presente. Foi un momento moi bonito e intenso enmarcar ese feito e esa necesidade masculina de poñer voz á muller, ás mulleres... a súa creación, ao seu sentir....

Moitas gracias ás artistas e proxectos educativos implicados e cómplices nesta aventura! Graciñas mil!